The Haunting of Bly Manor - Seizoen 1 (2020) - MovieMeter.nl (2025)

Nieuwe trailer The Haunting of Bly Manor angstaanjagend goed | RTL Nieuws - rtlnieuws.nl

9 oktober op Netflix.

Mooi dit ! Geen echt vervolg op The Haunting of Hill House - Seizoen 1 (2018) ,welke ik enorm goed vond en deze dagen (avonden) weer aan het herbekijken ben, maar wel met een aantal van dezelfde (volwassen) acteurs (Nell, Luke, Theo) en de vader van het jonge gezin (E.T. Phone Home Elliot !).

En natuurlijk Mike Flannigan.

Enorm benieuwd, bang dat het tegenvalt, zin in !

Op IMDb zijn ze lyrisch. Ik geef het na drie afleveringen op. Seizoen 1 vond ik geniaal, hier kwam ik niet in. Zó saai, steeds donker, het greep me geen moment.

Deze serie hanteert hetzelfde concept als AHS; dezelfde acteurs, andere karakters. En waar ik verliefd ben geworden op Victoria Pedretti (ook mede door YOU), heb ik een hekel aan Britse kakkinderen, "perfectly splendid", *kots*.

Het is erg jammer, ik had er veel van verwacht, vooral na het succes en genot van seizoen 1. Ben benieuwd hoe anderen het ervaren.

'The Haunting of Bly Manor op Netflix belooft schokkende gruwel.'

Van overdrijven en vd pot gerukte (p)reviews dat je her en der leest over deze serie. Dat is toch iets wat we té vaak tegenkomen, dat ze iets als dé horror vh jaar promoten/voorstellen 😂

Haha ik volg de review/mening van evolver in grote lijnen, zeker op vlak van Victoria Pedretti en dan die Britse kakkinderen, dat meisje, schoon kind, maar rete irritant, met dat hautain taaltje en houding, ik stoorde mij hier vrijwel direct aan en denk dat dit vr de rest vd serie zal zijn, hopelijk kan ik mij hier over zetten. Zit zelf nog maar aan aflevering 2. Vond Pedretti zeer sterk en sowieso prachtige verschijning in YOU, misschien kijk ik hiervoor alleen al verder 😛 Anyway, horror is dit ook weer niet echt, drama met wat duisternis, maar toch voorlopig saaiheid troef, serie krijgt me ook mr moeilijk mee. Dit terwijl een serie als AHS me steeds heel snel mee had en de karakters stuk voor stuk uiterst boeiend waren, ook is dat gewoon een echte horror-drama reeks, integendeel tot deze serie, lijkt een flauw afkooksel te zijn...ik hoop dat ik met mijn eerste mening er volledig naast zit voor wat nog volgt.

Nou, ik heb de eerste drie afleveringen gezien en het heeft een rustige start. Het lijkt alsof Flannagan eerst de basis voor het spookgedeelte goed wil neerzetten en de karakters vooral duidelijk wil maken. Wie zijn deze mensen, wat is het mysterie en waarom verblijven ze daar allemaal. Daar wordt de tijd voor genomen en dat duurt soms wat te lang. Ik vergat soms even dat dit een Haunted House serie is. Door dit lijkt het soms alsof Flannagan niet weet te kiezen waar hij de nadruk op wil leggen. Mij is nu nog steeds niet alles duidelijk. Waar ik bij Hill House vanaf moment 1 al meteen de dreiging vanuit het huis voelde weet ik dat nu nog steeds niet echt. Het huis Bly in ieder geval (nog) niet.

- Zijn het de kinderen ?

- Is het vanuit het verhaal van de vorige au-pair en haar vriend ?

- Is het Dani zelf ?

- Moet het verhaal van de overleden ouders nog een rol gaan spelen ?

- Die oom in Londen ?

- Het toch wel wat vreemde personeel ?

- Of loopt Dani daar eigenlijk in haar eentje rond ? Dat vreemde telefoongesprek met haar moeder was natuurlijk ook al intrigerend,

- Wie is die vrouw die dit spookverhaal bij de open haard aan haar vrienden vertelt eigenlijk ?

Alle acteurs doen echt vreselijk hun best om er iets moois van te maken en ik heb nog teveel vragen die ik beantwoord wil zien. Daarom ga ik door met kijken. Maar waar het nu naar toe gaat ?

Ergens lijkt het op een verhaal gelijk The Others (2001) - MovieMeter.nl wat een fantastisch spookverhaal is. Ik ben benieuwd. Ik ‘luister’ en kijk verder bij mijn eigen open haard en een goed glas Belgisch Bier..

Nou, in aflevering 5 gaat het heerlijk mysterieus los. En arme Miss Hannah Grose.. mooi geacteerd van deze dame trouwens. Wat een mimiek! Nou snap ik donders goed waarom ze steeds zo ‘afwezig’ is. Het zal je maar overkomen..

Ook aflevering 6 heeft heerlijke momenten. Ik word er steeds meer ingezogen. Het is wel een intens triest verhaal wat aan ons verteld wordt.

Fijne serie met een geweldige Amelie Bea Smith 9 jaar oud, en eigenlijk wel de hoofdrol in deze serie.

Puzzelstukjes vallen langzaam op zijn plaats en is goed afgewerkt, met name in afl 8 wordt veel duidelijk.

Ook de personages worden fijn uitgewerkt.

Een mooi uitgewerkt spookverhaal vol liefde. De afgelopen drie avonden x drie afleveringen gezien bij het haardvuur, een goed glas en de herfst om ons huis.

Rustig verteld, goed uitgewerkt en ja, idd soms wat traag maar het werkte wel naar een bevredigend einde. Dit is zoals een spookverhaal, in dit soort, gebracht mag worden. En waar ik eerst het verhaal zeer droevig vond werd het steeds duidelijker een uniek gegeven. Ik heb meer van dit soort ‘geest verhalen’ gezien en gelezen maar dit is zoals het verfilmd en gebracht mag worden. Vooral de beelden rondom het meer zijn zeer sfeervol en zo herkenbaar voor juist die verhalen waar geesten zich bevinden.

Dit verhaal had natuurlijk The Lady of Bly Manor moeten heten. Want dat verhaal was de kern van deze serie. Mooi uitgewerkt in aflevering 8 want dat was een film op zich.

Grote fout, in mijn optiek, is de titel gegeven aan deze serie waardoor je vergelijkingen zou kunnen gaan maken met The Haunting of Hill House. Maar daar heeft het helemaal niks mee te maken. Het knappe is dat juist ook de acteurs van Hill House hier totaal andere personages zijn en dat zo goed acteerden dat ik totaal niet de personages zag van Hill House. Voor alle acteurs respect want wat hebben ze het mooi gebracht.

Ik ben de afgelopen drie avonden te gast geweest in en rondom Bly Manor en ik loop met een mysterieus lieflijk gevoel rustig en stil het herfstige terrein af.

Erg sterk. Moet eerlijk zeggen dat de eerste paar afleveringen saai zijn. Alleen je voelde wel dat het ergens heen ging. Gewoon doorgelezen dus. De laatste afleveringen, vanaf aflevering 6, word het echt interessant. Dan valt alles op zijn plaats.

Dit is overigens moeilijk horror te noemen. Het is meer een sprookje met een flink romantisch tintje.

Goed geacteerd, lekker sfeertje, erg sterk verhaal.

Aanrader!

Bly Manor heeft de onmogelijke taak Hill House op te volgen, waardoor bepaalde verwachtingen werden gecreëerd. Maar waar Hill House in de ellende van een disfunctionele familie wroette, ietwat leunend op lichte horror en schrikmomenten, is Bly Manor eerder een bundeling verhalende love-stories met een paranormaal kantje. Persoonlijk vond ik het een goede keuze om er bewust iets anders van te maken, beter dan een herhaling van wat we al eens zagen.

De eerste drie afleveringen lagen wat moeilijk. Als kijker duurt het wel even alvorens je verbanden gaat zien tussen allerlei personages, hun gedrag en het hoe en waarom van wat zich op het scherm afspeelt. Er lijkt ook heel weinig gaande. Maar kom, dacht ik zo, volhouden. Geduld loont vast. En inderdaad. Gelukkig. Achteraf blijken talloze onbenullige details effectief betekenisvol te zijn in het geheel. Opletten is de boodschap.

Vanaf de vierde aflevering maakt de reeks een welkome ommezwaai en beginnen tal van verhaallijnen zich één voor één langzaamaan te ontvouwen, alsook in elkaar te haken. Weet je nog hoe Hill House die ene episode had waarbij heden en verleden zich in één one-shot doorheen het huis afspeelde? Aflevering vijf van Bly Manor zit haast even knap in elkaar, ook al doen ze iets heel anders. Tot en met aflevering acht bleef ik uitermate geboeid door elk onderdeel van het grote geheel.

Enfin, alweer een kwalitatief The Haunting seizoen. Dit was op weg naar een overtuigende 4 sterren. Alleen dat einde ... Niet dat dit slecht was, alles behalve, maar die conclusie kon mij inhoudelijk gewoon niet helemaal bekoren, het voelde ietwat als een te lang uitgesponnen nasleep die een richting uitging die ik minder kon smaken. Ik heb het boek niet gelezen, dus kan niet vergelijken.

PS: De afhandeling van Edmund, het vriendje, vond ik wel wat makkelijk. Ineens was alles in een vingerknip opgelost en verdween zijn aanwezigheid. Zo werkt een schuldgevoel natuurlijk niet. Eigenlijk had ik gehoopt dat, geheel onverwacht, hij degene zou zijn die zich tegen de dame uit het water zou verzetten toen ze Dani bij de keel greep. Maar dat kan ook aan mij liggen. 😉

Dit viel me wel echt wat tegen. Flanagan was als schrijver en vooral regisseur veel minder nauw betrokken dan bij Hill House, en dat zie je eraan af. Het is zo rommelig verteld allemaal. Personages die geen achtergrondverhaal nodig hebben krijgen er toch een, subplotjes weten vaak niet te boeien (de relatie van Peter en de kleurloze Becca kon me gestolen worden), en als een achtergrondverhaal wel nodig is wordt dat vaak veel te laat verteld of valt het tegen. Dat gebrek aan focus bracht me zelfs aan het twijfelen of Dani wel echt de hoofdpersoon van dit verhaal was.

Dani, Jamie, Owen, Mrs. Grose en de kinderen vormen overigens nog wel een leuk gelegenheidshuishouden, met ook uitstekende chemie onderling. Jamie is eigenlijk een karikatuur, en die monoloog met haar achtergrondverhaal is echt een misser, maar ik vond de actrice gewoon leuk. Owen is oneindig sympathiek en Mrs. Grose wordt het best gespeeld.

Van de kinderen vond ik vooral Flora prima vertolkt. Super charmant ook met haar "perfectly splendid" catchphrase. Miles was me soms wat over de top griezelig. De serie speelt aardig met dubbelzinnigheid en maakt er een mooie puzzel van, maar het griezelige kind is zo'n cliché in horror. Hier vond ik het er wat overheen. Sowieso is Bly Manor niet zo eng als Hill House. Zelfs het zoeken naar de verborgen figuren was nu minder leuk.

Na een nog intrigerend begin verloor ik na een paar afleveringen echt een beetje mijn aandacht, vooral in de laatste paar. Het gaat maar door en door over die memory hopping. Dat werkte goed in tripperige vijfde aflevering (een van de beste van de serie), maar daarna werd het wel wat vermoeiend. Daarnaast maakt de serie het drama wat banaal en melodramatisch bij vlagen. De film A Ghost Story deed een vergelijkbaar idee van verloren geesten zoveel beter.

Eigenlijk kan ik ook alleen maar de conclusie trekken dat de serie wat teveel afleveringen bevat. De grootste fout is nog wel om in de een na laatste aflevering opeens dat laatste beetje momentum uit de serie te halen door ineens een hele aflevering te wijden aan wéér een achtergrondverhaal dat er niet toe doet, in gekunsteld en weinig aantrekkelijk zwart-wit ook nog eens.

Wederom is het op zich geen slecht verhaal. Het is echt de manier waarop (en wanneer) het verteld wordt die het zo zwak maakt. Ik denk ook dat een dergelijk achtergrondverhaal veel griezeliger was geweest als er (in minder detail) over verteld of gelezen zou zijn door een personage. De serie heeft een beetje de neiging alle geheimzinnigheid die iets griezelig kan maken teniet te doen door elk klein dingetje uit te leggen. 3.0*.

Iets minder sterk wellicht dan Hill House. En naar mijn gevoel ook wel wat verkeerd in de markt gezet. Want dit is eigenlijk hoegenaamd geen horror. Eerder een gothic liefdesverhaal (of ja, eigenlijk meerdere verhalen).

Niet alles is top, zo vallen de accenten wat tegen (vooral uncle Henry vond ik geforceerd klinken).

Maar ik heb wel erg genoten van de verhaallijnen omtrent Owen/Hannah en vooral Dani/Jamie. Victoria Pendretti zet hier een zeer ontwapenend personage neer. Samen met T'nia Miller is ze verantwoordelijk voor de sterkste prestaties in deze serie.

Ik merk dat de 8ste aflevering hier wel positief onthaald wordt. Ik vind dat net één van de minste. Niet dat er iets mis was met de origin story op zich. Maar ik vond het lang niet zo goed neergezet dan de rest.

Een serie die baadt in de tristesse met een einde dat alleen maar als bitterzoet kan omschreven worden. Je moet er van houden en dat heb ik gedaan 🙂

Aardige reeks, in vergelijking met The Haunting of Hill House (en door voor deze titel te kiezen maak je die vergelijking in feite onafwendbaar) wordt er iets meer voor drama gekozen ten opzichte van horror/mystery.

Bepaalde aspecten vond ik erg goed; zo werden de personages van Dani, Owen en Mrs. Grose geweldig goed neergezet, en spreekt het hele idee van memory hopping me wel aan, aflevering vijf met name vormde het hoogtepunt van de reeks. Daartegenover staat de soms wat te felle nadruk op (melo)drama, en een aantal minder boeiende verhaallijnen (zoals de hele affaire met Peter en Rebecca). Ook aflevering 8 vond ik geen voltreffer, niet zozeer omwille van de inhoud, eerder omwille van het concept - aan dit verhaal een volledige aflevering wijden, was me iets teveel van het goede. Maar ik begrijp het opzet zeker wel. De finale viel me ook wat tegen, een beetje tam, en de uiteindelijke ontknoping helemaal aan het eind miste een emotionele weerslag.

Ik heb de serie, bestaande uit 9 afleveringen, wel vorig weekend helemaal uitgekeken, dus het is een reeks die je, eenmaal je erin zit, wel weet mee te voeren, wat een pluspunt is. Een voldoende heb ik hier dus zeer zeker wel voor over!

3 sterren

Redelijke serie. Ondanks dat ik haunting of hill house vreselijk saai vond en er nauwelijks doorheenkwam ging ik deze serie tóch kijken. Viel mij niet erg tegen! Geen topper maar het verhaal sprak mij toch aan. Heel triest en deprimerende serie en dat is het vrijwel elke aflevering. Had voor mij zoveel beter kunnen zijn als er wat meer horror in had gezeten i.p.v. alleen maar drama. Acteurs zijn leuk op die koters na. Super irritante kinderen en hierom is Splendid niet meer mijn favoriete Engelse woord. Er had wel meer vaart in deze serie mogen zitten want er zaten wel degelijk saaie/oninteressante afleveringen tussen zitten. Vooral die "she walks...blabla..she forget...blabla. zulke dingen konden de helft korter.

Toch een kleine voldoende voor deze serie.

Serie die erin slaagt niet alleen mij als kijker gaandeweg volledig kwijt te raken, maar die sterk de indruk wekt ook zelf het spoor op den duur compleet bijster te zijn.

Wat begint als een klassiek haunted house verhaal ontvouwt zich tot een warrig drama waarin wat elementen van Memento, Dark, suffige kostuumdrama's en god mag weten wat nog meer tot een onsamenhangend geheel zijn gesmeed. Steeds vaker vervallen de afleveringen in ellenlange, slaapverwekkende monologen en volstrekt oninteressant gegoochel met de chronologie, flashbacks etc. En dit alles in een tergend traag tempo waardoor de afleveringen uren lijken te duren. Van de spookachtige sfeer van het begin is dan allang niks meer over.

Het oeverloze gewauwel komt pretentieus over, maar is meestal nogal inhoudloos. Daarnaast speelt het bekende probleem van Amerikanen die Engels proberen te doen deze serie verder parten. Flanagan mag weleens een ander blik acteurs opentrekken want deze koppen kennen we nou wel, en overtuigen doen ze nooit. Speciale vermelding voor de schijtirritante kinderen.